Een afscheid bij leven, het klinkt bijna paradoxaal. Maar waarom ook niet? We vieren verjaardagen, jubilea en huwelijken. Waarom zouden we niet vieren dat iemand afscheid neemt van een bepaalde fase in het leven?

Neem Anna, die onlangs in de Gooi-en Eemlander aankondigde dat het voor haar 'mooi geweest' is. Geen droevig vaarwel, geen tranen. Nee, een luxe borrel op het schip De Antonia, met vrienden en familie. Geen requiem van Mozart of 'Mag ik dan bij jou zijn' van Claudia de Breij dit keer, maar de vrolijke tonen van Hazes en Frans Bauer.

'LEEF' en 'Als de morgen is gekomen' schalt uit de boxen in de Mijndense sluis. Iedereen met een drankje in de hand, een brede glimlach op het gezicht. 'Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht' zingt de groep vol overtuiging mee. En waarom ook niet? Anna kiest ervoor om te gaan op haar eigen voorwaarden. Na een prachtige film, met de hoogtepunten uit haar leven, is de haven in zicht. En als de laatste klanken van 'De laatste ronde' over de Loosdrechtse Plassen galmen, beseffen we allemaal dat dit niet het einde is, maar misschien simpelweg een nieuw begin.